Tekir Uyudun mu

Daraldım kendi kendime; sana bile sığınmadım sana sorularım ağır gelir, bana ise cevapların,
Neyine minnet eyleyim? Arkama dağ olup; az yıkılmadın bana bi yaprağı haram edince; dala bile tutunmadım,
Soldum kederlerden sabrım kalmadı bu vebalı, bu ruhsuz bedenlerden,
İçim almıyor vedaları eller “yeter!” derken; sana keşkelerle yandım,
Bıktım nedenlerden, bana çünkülerle gelme artık uyudun mu ömrüm? Ben hiç uyumadım!