Kadir Abutmak Sen Yokken

Tadı kalmadı hiç ne sabahın, ne hayatın,
Gün, gün azaldım sonum er ya da geç,
Yine yollar, uçurumlar derin, derin,
Nasıl atlatılır ki bitmeyen bir afet acında bile var görülmemiş zarafet,
Yokluğunun her anı sanki kıyamet bir yolu varsa hadi vazgeç,
Doldurdum yine sana bu gözleri söndürdüm yakıp yakıp o günleri,
Kayboldum adımı koydular deli sen yokken kimse tutamıyor beni!