Michél Chem Morana

Հիշում եմ էն օրը երբ տաք գիշերն ու իմ սրտի ձայները;
Լսեցին քո անունը ու տաքացած իմ դողացող ձեռքերը;
Հասկացան,որ նորից մենակ չեն լինի ու մեր ուշացած խոսքերը էլ չեն սպասի;
Որ օրը բացվի, մայթը դատարկ մեր հետ զարթնի;
Դու մի բան ես, որ ես չեմ մոռանա ինչ էլ լինի;
Քո աչքերն ու լույսը լուսնի որ ինձ թողել են;
Որ շնչեմ ու ապրեմ որ ուշ չլինի;
Չգիտեի, որ մի օր ես հեռավոր մթում կանգնած;
Կլսեի քո անունը ու կմնայի տեղում սառած;
Բայց դանդաղ ժպիտով հեռվից նայելով;
Էն գրքին սևացած ու փոշիներում գինուն՝ դատարկ սեղանին հնացած;
Որ չի չորանում, չի վերանում էլ չի ցավում;
Դու մի բան ես, որ ես չեմ մոռանա ինչ էլ լինի;
Քո աչքերն ու լույսը լուսնի որ ինձ թողել են;
Որ շնչեմ ու ապրեմ որ ուշ չլինի;
Լույսերը,պատերը չկան սենյակում;
Իմ մասին քո ժպիտը ձեռքերը;
Վաղուց էլ չեն երևում դու մի բան ես, որ ես չեմ մոռանա;
Ինչ էլ լինի քո աչքերն ու լույսը լուսնի;
Որ ինձ թողել են որ շնչեմ ու ապրեմ;
Որ ուշ չլինի .